Dział DIABŁY I BIESY - Marek Kolender

Marek Kolender
10 kwiecień 2023

Ten tekst przeczytasz w 7 minut

Rubieże Rzeczywistości 3 czyta Reda Haddad

Na Bibliotekarium prezentujemy opowiadanie Dział DIABŁY I BIESY, autorstwa Marka Kolendrea.

Antologia jest plonem kolejnego 3 już konkursu literackiego ogłoszonego przez wydawnictwo Bibliotekarium. Trzy tematy wiodące: "Kurier z przyszłości" - 17 opowiadań, "Archipelagi nieba" - 11 opowiadań i "Diabelska biblioteka" - 9 opowiadań. Razem do wysłuchania i przeczytania macie Państwo 37 opowiadań. Słowo wstępne Wiktora Żwikiewicza i Marka Żelkowskiego.

Fragment opowiadania:

Dział DIABŁY I BIESY - Marek Kolender

Minęło kilka dni, odkąd wróciłem z piekła.
     Wciąż nie mogłem otrząsnąć się z szoku. Byłem przerażony!
     Lodówka. Łazienka. Pudełko. Bałem się je otworzyć, żeby stamtąd nie wyskoczył. Krzyżyk nie dawał poczucia bezpieczeństwa, ale i tak nie rozstawałem się z nim.
     W końcu, po kolejnej z rzędu nieprzespanej nocy uznałem, że muszę zdobyć wiedzę na temat tego, jak się bronić. Postanowiłem odwiedzić bibliotekę.
     Po drodze wszędzie widziałem biesy. Mniej więcej w połowie drogi zaczepił mnie jakiś facet. Byłem zaniepokojony, bo zaczął opowiadać o piekle. Gdy porównałem jego historie ze swoimi doświadczeniami, wiedziałem już, że nie stanowi dla mnie zagrożenia. Opowiedziałem mu swoją wersję, a on zwyzywał mnie od heretyków i bluźnierców po czym odszedł.
     Wreszcie dotarłem na miejsce. Wkroczyłem do budynku. Znalazłem się pośród zakurzonych półek z zakurzonymi książkami. Skierowałem kroki w stronę siedzącej za biurkiem bibliotekarki (która wyglądała na równie zakurzoną).
     – Dzień dobry! Szukam książek o piekle i diabłach…
     Bibliotekarka zmarszczyła nos. Wyglądała na zafrasowaną.
     – Piekło, mówi pan? I diabły? Hasło brzmi „Diabły i biesy”, ale… Niech będzie… Proszę szukać działu pod tą nazwą, poziom minus drugi.
     Zdziwiło mnie, że biblioteka dorobiła się poziomu minus drugiego, ale w sumie dawno tutaj nie byłem. Zjechałem windą.
     Surowość piętra minus dwa aż kłuła w oczy. W gruncie rzeczy nie byłem zdziwiony – trudno dziś o dobrą wykończeniówkę. Ruszyłem do diabelskiego działu. Popchnąłem drzwi, a wtedy zobaczyłem napis, który nad nimi widniał:
     „Porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie!”.
     – Kurwa, ja pierdolę, przez psy rozdziewiczeni tam gdzie światło nie sięga, tam i w każdą jedną dziurę. I wasze matki też, jop wasza mać!
     Wszystkie diabły chodzące między ognistymi półkami z płonącymi książkami przerwały swoją pracę i na mnie spojrzały. Niektóre nawet odpowiedziały podobnymi uprzejmymi wiązankami przekleństw i obelg, ale potem ruszyły każdy w swoją stronę.
     Przekroczyłem próg. W końcu nie mogłem od razu wyjść. Nabraliby podejrzeń. Zresztą, gdzie lepiej mogłem poznać wrogów niż między nimi? Chyba wciąż czuć było ode mnie piekłem, bo nie poznali we mnie człowieka...