Żar - Marek Kolender

Marek Kolender
10 kwiecień 2023

Ten tekst przeczytasz w 15 minut

Rubieże Rzeczywistości 3 czyta Reda Haddad

Na Bibliotekarium prezentujemy opowiadanie Żar, autorstwa Marka Kolendera.

Antologia jest plonem kolejnego 3 już konkursu literackiego ogłoszonego przez wydawnictwo Bibliotekarium. Trzy tematy wiodące: "Kurier z przyszłości" - 17 opowiadań, "Archipelagi nieba" - 11 opowiadań i "Diabelska biblioteka" - 9 opowiadań. Razem do wysłuchania i przeczytania macie Państwo 37 opowiadań. Słowo wstępne Wiktora Żwikiewicza i Marka Żelkowskiego.

Fragment opowiadania:

Żar - Marek Kolender

Dwaj rycerze zdecydowali się na postój, gdy boki ich rumaków zaczęły się pienić. Młodszy z nich zsiadł z konia i rzucił proste zaklęcie, które miało chronić ich przed oczyma wrogów. Starszy, o imieniu Baroll, wziął się za rozbijanie obozu. Westchnął pod nosem, wyjmując z juków niewielki przedmiot, na pozór błahy, który w istocie mógł zadecydować o losach świata.
Amulet Wiecznego Ognia.
Na pierwszy rzut oka wyglądał jak zwykły wisiorek, kawałek blaszki wykuty przez pierwszego lepszego kowala. Talizman miał jednak tę niezwykłą właściwość, że zawsze pozostawał ciepły, a do tego mógł być coraz cieplejszy bez dodawania energii z zewnątrz. Również jego rozmiar nie był zwyczajny – został bowiem wykuty przed eonami przez lodowych olbrzymów, którzy zamknęli w nim ciepło swych krain i dusz.
Ergeld wyciągnął artefakt z rąk starszego towarzysza i położył go na ziemi. Po czym, jak gdyby nigdy nic, ustawił na nim patelnię.
– Żartujesz? – spytał starzec. – Będziesz używać najpotężniejszego artefaktu świata do smażenia jajecznicy?
– Nie – odparł gołowąs. – Będę go używał do smażenia kaszanki. Powiedz, jesteś głodny?
– Ja…
– Oj, nie musisz nic dodawać, widzę twoją minę. Pomyśl o tym tak – dym z ogniska byłoby widać za naszą barierą, a siła medalionu jest nie do wykrycia, więc zły lord może nas cmoknąć w zad!
102 Kurier z przyszłości
– Nie idziemy zniszczyć tego medalionu bez powodu! – przypomniał mu Baroll. – Ma zbyt wielką moc, by korzystać z niej, ot tak! Każde użycie medalionu to wielkie ryzyko.
– Tak. Tak, na pewno. Jednak gra jest warta świeczki – stwierdził młodzian, wrzucając kaszankę na patelnię.
I wtedy świat rozbłysnął i zawirował.
Rycerze padli na ziemię, a konie zarżały i stanęły dęba. Kary ogier z szaleństwem w oczach zerwał się i uciekł. Bariera chroniąca przed mściwym wzrokiem złego została rozbita.
Ergeld przetarł oczy. Ujrzał przed sobą wielki kloc z nieznanego mu metalu. Wstał i chwycił za miecz. Zdecydowanym krokiem ruszył w kierunku intruza. Wziął zamach. Uderzył.
Ból! Ból, ciepło, dreszcz! Dreszcze, dreszcze, dreszcze!...