Dziewięciu wybitnych historyków, archeologów i archiwistów otrzyma po 300 000 dolarów tytułem Nagrody Dana Davida za przełomowe badania nad przeszłością.

Prace laureatów obejmują badania nad narodzinami demokracji w Indiach, globalnym wpływem transatlantyckiego handlu niewolnikami, podziemnym archiwum prowadzonym przez Żydów w getcie warszawskim, społeczno-ekonomiczną rolą epidemii w południowej części Stanów Zjednoczonych, czarnoskórymi kobietami z klasy robotniczej w ruchu na rzecz praw obywatelskich oraz tajemnicami zapisanymi w kościach wikingów znalezionych w Wielkiej Brytanii.

TEL AVIV, Izrael, 3 lipca 2024 r./PRNewswire/ -- Kapituła Nagrody Dana Davida, najwyższej na świecie nagrody w dziedzinie historii, ogłosiła dziś nazwiska tegorocznych laureatów - dziewięciu naukowców, których praca w śmiały i kreatywny sposób przybliża tajemnice przeszłości. Tegoroczni laureaci to badacze na wczesnym i średnim etapie kariery, którzy pracują w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Każdy z nich otrzyma 300 000 dolarów w uznaniu za ich osiągnięcia i jako wsparcie dla ich przyszłych przedsięwzięć.

„Aby zrozumieć złożoność teraźniejszości i stawić czoła przyszłym wyzwaniom musimy przede wszystkim lepiej poznać naszą przeszłość” - powiedział Ariel David, członek zarządu Nagrody Dana Davida i syn Dana Davida, fundatora nagrody. „Korzystając z innowacyjnych metod i materiałów źródłowych, laureaci zaoferowali nam cenny wgląd w historię, rzucając światło na szereg aspektów - począwszy od narodzin współczesnych Indii aż po podziemne archiwum warszawskiego getta i głębokie powiązania wikingów ze Wschodem”.

Tegorocznymi laureatami Nagrody Dana Davida są:

Keisha N. Blain, Uniwersytet Browna - historyczka zgłębiająca dzieje Stanów Zjednoczonych w XX wieku, a w szczególności historię czarnoskórych społeczności i kobiet. Jej badania podkreślają rolę, jaką odegrały zmarginalizowane, czarnoskóre kobiety z klasy robotniczej w ruchu na rzecz praw obywatelskich i innych ruchach na rzecz rewolucyjnych zmian społecznych. Blain jest felietonistką MSNBC. Opublikowała kilka nagradzanych książek, w tym biografię Fannie Lou Hamer, antologię historii Afroamerykanów i antologię z tekstami czarnoskórych pisarek na temat przyszłości demokracji.

Benjamin Brose, Uniwersytet Michigan, Ann Arbor - badacz religii chińskiej, którego praca obejmuje zarówno wczesną historię buddyzmu w Chinach, jak i transpozycję starożytnych narracji religijnych do współczesnych praktyk religijnych w Azji. Brose bada moc opowieści, które zmieniają tok rozumowania i doświadczania, koncentrując się na klasycznych buddyjskich narracjach, takich jak podróże mnicha Xuanzanga.

Cécile Fromont, Uniwersytet Harvarda - historyczka sztuki, która bada wizualną, materialną i religijną kulturę Afryki, Europy i Ameryki Łacińskiej z wczesnego okresu nowożytności. Jej ostatnie prace kładą szczególny nacisk na estetyczne powiązania między Europą a Afryką, ustanowione i podtrzymywane poprzez transatlantycki handel niewolnikami. Fromont wypowiada się również na tematy związane z restytucją artefaktów muzealnych i sztuką historyczną niosącą kontrowersyjne przesłania.

Cat Jarman, Archeolożka - bioarcheolożka i historyczka specjalizująca się w tematyce żywienia, migracji i epoki wikingów. Jarman wykorzystuje techniki kryminalistyczne, takie jak analiza izotopowa, datowanie radiowęglowe i analiza DNA ludzkich szczątków, do podważania tradycyjnych narracji historycznych i ukazywania życia często pomijanych grup ludności, w tym kobiet, dzieci i niewolników. W swoich bestsellerowych książkach wykorzystuje dokonane odkrycia do opowiadania złożonych i porywających historii o armiach wikingów i kościach angielskich królów. Jarman jest także współprowadzącą podcast historyczny pt. „The Rabbit Hole Detectives”, częstym komentatorem filmów dokumentalnych i podcastów oraz byłą prowadzącą program „Digging for Britain” na kanale BBC.

Daniel Jütte, Uniwersytet Nowojorski - historyk specjalizujący się w dziedzinie kultury europejskiej. W swojej pracy wykorzystuje niepozorne przedmioty i mniej znane praktyki kulturowe jako środki do lepszego poznania dawnych społeczności na dużych przestrzeniach czasowych. W swojej najnowszej książce Jütte bada, w jaki sposób teoretyczną koncepcję przezroczystości w kulturze zachodniej ukształtowały fizyczne doświadczenia związane z użytkowaniem szkła, a zwłaszcza architektoniczne cechy okien.

Stuart McManus, Chiński Uniwersytet w Hongkongu - historyk wczesnego okresu nowożytnego, którego praca obejmuje regiony zazwyczaj badane odrębnie, takie jak Ameryka Północna, Ameryka Łacińska, Afryka Zachodnia i Chiny Południowe. Jako historyk renesansu, McManus bada zarówno szerzenie się humanizmu w perspektywie globalnej, jak i powiązania między transatlantyckim handlem niewolników a znacznie szerszą siecią handlu towarami i ludźmi we wczesnym okresie nowożytności.

Kathryn Olivarius, Uniwersytet Stanforda - historyczka społeczna ze specjalizacją w dziedzinie chorób, której praca ukazuje, w jaki sposób dawne epidemie, w tym epidemie żółtej febry i syfilisu na XIX-wiecznym amerykańskim Południu, kształtowały społeczeństwa, postawy obywatelskie i kapitalizm. Olivarius bada oddziaływanie chorób w szerszym kontekście historii gospodarczej i społecznej, a w szczególności kluczowe znaczenie postrzeganej odporności na choroby dla pozycji społecznej i gospodarczej w analizowanych społecznościach, określanej mianem „immunokapitału”.

Katarzyna Person, Muzeum Getta Warszawskiego - historyczka zajmująca się tematyką Holokaustu i zastępca dyrektora Muzeum Getta Warszawskiego. Jej praca koncentruje się na relacjach, które były marginalizowane lub postrzegane jako „nieodpowiednie” w kontekście przekazywania pamięci o Holokauście, w tym na relacjach kobiet, dzieci, osób uznanych za „kolaborantów”, deportowanych i uchodźców. Person nadzorowała również publikację nowego, 27-tomowego, naukowego wydania Archiwum Ringelbluma - podziemnego archiwum prowadzonego przez Żydów w getcie warszawskim, które dostarcza unikalnych świadectw z życia żydowskiej społeczności w getcie.

Tripurdaman Singh, Geneva Graduate Institute - historyk zgłębiający dzieje Azji Południowej, który bada powiązania z kolonializmem w tym regionie, proces dekolonizacji i narodziny indyjskiej demokracji. Singh jest aktywnym uczestnikiem debat publicznych i badań naukowych w Indiach, a jego książka poświęcona indyjskiej konstytucji stanowi ważny kontekst historyczny dla obecnej dynamiki politycznej.

„Archeologia i historia oferują możliwości lepszego zrozumienia przeszłości, która kształtuje nasze obecne życie” - powiedział profesor Tim Cole, historyk i doradca akademicki Nagrody Dana Davida. „Oprócz tego, że pomagają nam one zrozumieć, w jaki sposób znaleźliśmy się w miejscu, w którym jesteśmy, dogłębna wiedza o przeszłości przypomina nam, że rzeczy nie muszą pozostać takie same - a wręcz, że nigdy nie pozostają takie same. Spojrzenie w przeszłość jest również zaproszeniem do innego spojrzenia w przyszłość”.

Laureaci zostali wyłonieni na podstawie zgłoszeń dokonanych przez ich współpracowników, instytucje i ogół społeczeństwa w otwartym procesie nominacji. Wyboru dokonała komisja, której skład międzynarodowych ekspertów zmienia się z roku na rok. Tegoroczni członkowie komisji pracują dla wiodących instytucji akademickich w Europie, Ameryce Północnej, Indiach i Brazylii. Pełna lista członków jest dostępna tutaj. Zwycięzcy tegorocznej edycji otrzymali nagrody podczas uroczystej gali, która odbyła się we Włoszech.

Nagroda Dana Davida została ustanowiona w 2001 roku przez nieżyjącego już przedsiębiorcę i filantropa Dana Davida. Jej celem jest honorowanie innowacyjnych i interdyscyplinarnych prac, które wnoszą wkład w rozwój ludzkości. W 2021 roku nagroda została przyznana ponownie, kładąc tym razem nacisk na badania historyczne, aby uhonorować ogromną pasję do historii i archeologii jej twórcy. Obecnie wyróżnienie jest przyznawane naukowcom na wczesnym i średnim etapie kariery, aby pomóc im wykorzystać potencjał w czasach, gdy wsparcie dla nauk humanistycznych maleje. Aktualnie przyjmowane są nominacje do Nagrody Dana Davida na rok 2025. Zgłoszenia można składać za pośrednictwem strony internetowej.

Nieżyjący już twórca nagrody, Dan David, doświadczył prześladowań w okupowanej przez nazistów, a następnie komunistycznej Rumunii. Był znakomitym fotografem, a także przedsiębiorcą i filantropem. Zafascynowany automatyczną fotografią, stworzył firmę, która udostępniła automatyczną kabinę fotograficzną w krajach całego świata. Dan David żywo interesował się historią i archeologią, które są obecne w wielu projektach Fundacji im. Dana Davida. Jego pełna biografia jest dostępna tutaj.

Nagroda Dana Davida

Nagroda Dana Davida (Dan David Prize), ufundowana przez Fundację im. Dana Davida z siedzibą na Uniwersytecie w Tel Awiwie, jest najwyższą nagrodą w dziedzinie historii na świecie. Dan David, fundator nagrody, wierzył, że wiedza o przeszłości nas ubogaca i pomaga radzić sobie z wyzwaniami, jakie przynosi teraźniejszość, a także ma kluczowe znaczenie dla innego wyobrażenia o naszej wspólnej przyszłości. W czasach malejącego wsparcia dla nauk humanistycznych Nagroda podkreśla wkład kolejnego pokolenia wybitnych historyków, archeologów, kuratorów i humanistów cyfrowych. Każdego roku maksymalnie dziewięciu badaczy otrzymuje po 300 000 dolarów w uznaniu za ich osiągnięcia i jako wsparcie dla ich przyszłych przedsięwzięć.

Więcej informacji na temat Dana Davida, nagrody i laureatów tegorocznej edycji można znaleźć na stronie internetowej: www.dandavidprize.org.