Książka poetycka Gabriela Leonarda Kamińskiego pt. „Nieme kino”. Została opublikowana przez Akwedukt. Oficynę Wydawniczą Klubu Muzyki i Literatury we Wrocławiu:
http://www.klubmil.pl/wydawnictwo-akwedukt/4068-gabriel-leonard-kamiski-nieme-kino

Gabriel Leonard Kamiński. Poeta, prozaik (ur. 1957) w Gorzowie Wielkopolskim. Od 1958 roku mieszka we Wrocławiu. Absolwent IV LO im. Stefana Żeromskiego oraz Instytutu Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1990 członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w tym kolejną kadencję jako Członek Zarządu Oddziału Wrocławskiego.
Debiutował blokiem wierszy w Konfrontacjach Literackich w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich (1970).
Publikował w „Integracjach”, „Nurcie”, „Sigmie”, „Odrze”, „Morzu i Ziemi”, „Słowie Polskim”, „Wiadomościach”, „Gazecie Wrocławskiej”, „Gazecie Codziennej”, „Pomostach”, „Kalendarzu Wrocławskim”, „Kartonie”,
„Metaforze”oraz antologiach: Poezja Lauru Arki (1973), Literatur und Kritik (Wien, 1974), Kiedy ty mówisz Odra, antologii poezji miłosnej Mrok i światło, Vom Lauf der flusse Hubert Globisch (Neisse Verlag, 2007). Laureat wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich m. in. Warszawskiej Jesieni Poetyckiej, Czerwonej Róży, Jaszczurowego Lauru, konkursu im. H. Cegielskiego, Milowego Słupa, Oleśnickiego Maja, II i III ogólnopolskim konkursie Jednego Wiersza „Kiedy Ty mówisz Odra” zorganizowanym pod patronatem Klubu Muzyki i Literatury. Autor książek poetyckich, w tym m.in. Opis rzeczy szczególnie martwych (1980), Nie ma między nami różnicy (1983, ZLP / OkiS), Ulica Przodowników Pracy (1987, MAW), Deja vu (1999, Arhat), Wratislavia cum figuris (2002, ATUT) Roth – Nowy Testament (2006, SPP), Pejzaże (2008, ATUT / MaMiko), Wratislavia cum figuris (2010), wyd. II, płyta DVD, Roth. Nowy Testament, wyd. II, zmienione (2011, Sorus), Pan Swen albo wrocławska Abrakadabra (2012, Forma), Watislavia cum figuris II (2013, ATUT) Mój rok 1968 (2013, ATUT), Ballada o domu i innych rzeczach śmiertelnych (2016, Anagram) Jestem, ocalałem (2016, ATUT), Listy do Van Gogha (2017, Akwedukt), Wilno odnalezione (2108, Akwedukt), Kiedy śpiewał Cohen (2019, ATUT), Epitafia (Warstwy, 2022). W 2006 roku nominowany przez PIK i „Rzeczpospolitą” do ogólnopolskiej nagrody dziennikarskiej „PIKowy Laur”. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za 2006, 2021 i 2022 rok. W 2019 odznaczony przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia złotą odznaką, a w 2021 roku Medalem Zasłużony dla Wrocławia – Merito de Wratislavia.

Violetta Nowakowska – wrocławska dziennikarka, pisarka i publicystka. W latach 90. prowadziła na antenie radia „Wrocławskie Rozmowy Kulturalne“. Propagowała czytelnictwo w rodzinie na długo przed akcją „Cała Polska czyta dzieciom”. W publikacjach prasowych związana z tematami społecznymi. Redaktor naczelna „Wally zwiedza świat”. Autorka kilku książek dla dzieci i kilkunastu dla dorosłych. Zajmuje się literaturą faktu. W Tak kochają lemury (WAB) podejmuje temat ludzi przejętych losem zwierząt. Jako wolontariuszka współpracuje z Ekostrażą, przyjmując osierocone kawki, sroki, gawrony, bociany, by po odchowaniu oddać je naturze. Dziesięciokrotnie została laureatką Ogólnopolskich Konkursów Literackich. Jeden z ostatnich tytułów: Węgrów historia obecności – jest reportażem rodzinno-wspomnieniowym o poszukiwaniu korzeni żydowskich. Ostatni zbiór reportaży Nie ma takich kobiet to opowieści o zwykłym życiu niezwykłych kobiet. Uzależniona od literatury i sztuk pięknych. Z pasją recenzuje na bieżąco wydarzenia kulturalne na swoim facebookowym profilu zwanym przez jej przyjaciół writebookiem.